CÓMO REACCIONA NUESTRO CUERPO AL ESTRÉS

 CÓMO REACCIONA NUESTRO CUERPO AL ESTRÉS


Hoy hablamos de algo que me parece vital.
 
De cómo reacciona nuestro sistema nervioso a los peligros, a los traumas, a los estreses potentes.
 
Porque si lo entendemos, es mucho más fácil entendernos y salir de ese estado de bloqueo que genera en nuestra fisiología. Un estado que puede llevar a enfermedad, a patologías de muchos tipos, de inflamación crónica etc…
 
¿Qué está ocurriendo?
 
Cuando nos exponemos a un estrés muy potente o a algo que puede generar un verdadero trauma, real o no, se activa una parte de nuestro sistema nervioso que es completamente instintiva, visceral. Una reacción inconsciente de protección que no tiene nada que ver con la razón, con pensar lógicamente. Ni siquiera las emociones.
 
Lo tenemos en común hasta con los seres vivos menos evolucionados, como los reptiles, y por eso le llaman el “cerebro reptiliano”. No hace falta ni sentir emociones de amor ni cariño, y desde luego nada de creatividad ni imaginación. En esos casos nuestro cuerpo se centra en sobrevivir y punto.
 
¿Es un estado ideal?
 
Para vivir una vida plena no, desde luego, pero para ese momento es lo ideal: Sobrevivir.
 
Conviene entenderlo por dos razones

  • comprendernos si alguna vez nos pasa. Para no intentar “salir” de la situación desde la cabeza, razonando o pensando más. ¡Cuidado! No funciona. Es como si tu cerebro en ese momento estuviera hablando en otro idioma. Tenemos que conseguir primero hablar en su idioma, conseguir que “entienda” que está todo bien, que la situación es segura antes de pasar a razonar.
  • para poder ayudar a los demás la siguiente vez que veamos que lo están pasando mal. Con ansiedad. Con angustia. Lo entendamos o no, nos parezca razonable o no, sus sistema nervioso no entiende cosas como “no te preocupes” “no es para tanto” “estate tranquilo”
 
¿Entiendes ahora por qué no nos gusta que nos digan esas cosas cuando estamos mal? Que te digan que te relajes cuando estás nervioso parece muy “práctico”, lo lógico, pero normalmente no te ayuda a que te relajes. Si te dicen que “no te enfades” cuando lo estás… ¿no consigue a veces justo lo contrario?
 
Son dos idiomas diferentes y nos toca hablar PRIMERO  el idioma de ese cerebro primitivo. Ponernos al nivel del nivel más básico.
 
¿Y ESO CÓMO SE HACE?
Siempre lo primero es bajar al cuerpo.
 
Respirar, notar el cuerpo. Andar, moverse. Cantar. Son todo cosas que podemos y debemos hacer con el cuerpo. Te lo creas o no activan justo esas zonas que necesitamos.
¿Y sabes qué lo hace también?
 
EL AJUSTE QUIROPRÁCTICO. Exacto. A veces el bloqueo es físico y a veces es emocional. De cualquier manera estar más conectado con tu cuerpo te ayudará a pasar a la siguiente fase.
 
Poder analizar lo que sientes y por qué. También es importante, pero sin pasar por “hablar” ese primer idioma, es muy difícil. Acabamos bloqueando cosas y a la larga, es mucho peor.
 
ESPERAMOS QUE TE SIRVA
 
Y si eres como la mayoría, lo que tienes es unos cuantos años de temas BLOQUEADOS, así que empezamos y seguimos cuando quieras




NOLA ERREAKZIONATZEN DU GURE GORPUTZAK ESTRESARI

Gaur garrantzi handia duen zerbaiti buruz arituko gara.
 
Nola erreakzionatzen du gure nerbio-sistemak arriskuei, traumei, estres indartsuei…
 
Izan ere, ulertzen badugu, askoz errazagoa da elkar ulertzea eta gure fisiologian sortzen duen blokeo-egoera horretatik ateratzea. Gaixotasuna, mota askotako patologiak, hantura kronikoa eta abar eragin ditzakeen egoera.
 
Zer gertatzen ari da?
 
Estres oso indartsuaren edo benetako trauma sor dezakeen zerbaiten eraginpean gaudenean, benetakoa izan ala ez, gure nerbio-sistemaren zati bat aktibatzen da, erabat instintiboa dena, erraietakoa. Babesaren erreakzio inkontzientea, arrazoimenarekin zerikusirik ez duena, logikoki pentsatzearekin. Ezta emozioak ere.
 
Hain garatuak ez diren izaki bizidunekin ere, narrastiekin adibidez, komunean dugu, eta horregatik deitzen diote narrastiar burmuina. Ez da maitasun-emoziorik sentitu behar, ezta maitasunik ere, eta, jakina, sormenik eta irudimenik ez. Kasu horietan gure gorputza bizirautean zentratzen da eta kito.
 
Estatu ideala da?
 
Bizitza osoa bizitzeko ez, jakina, baina une horretarako horixe da egokiena: bizirik irautea.
 
Bi arrazoirengatik komeni da ulertzea:

  • inoiz gertatzen bazaigu gure burua ulertzea. Arrazoituz edo gehiago pentsatuz egoera ekiditen ez saiatzeko. Une horretan zure burmuina beste hizkuntza batean hitz egiten ari balitz bezala da. Lehenik eta behin, bere hizkuntzan hitz egitea lortu behar dugu, dena ondo dagoela ulertaraztea lortu behar dugu, egoera segurua dela arrazoitzera pasatu aurretik.

  • besteei lagundu ahal izateko, gaizki pasatzen ari direla ikusten dugun hurrengoan. Antsietatearekin. Larritasunez. Ulertu ala ez, arrazoizkoa iruditu ala ez, bere nerbio-sistemak ez ditu ulertzen bere burua ez kezkatzeko moduko gauzak.
 
Ulertzen duzu orain zergatik ez zaigun gustatzen gaizki gaudenean halakoak esatea? Urduri zaudenean erlaxatzeko esatea oso praktikoa dirudi, logikoa dena, baina normalean ez dizu lasaitzen laguntzen. Ez hasarretzeko esaten badizute, ez al dute batzuetan kontrakoa lortzen?
 
Bi hizkuntza desberdin dira eta LEHENIK, jatorrizko garunaren hizkuntza hitz egitea dagokigu. Maila oinarrizkoenean jartzea.
 
ETA HORI NOLA EGITEN DA?
 
Beti lehenengo gauza gorputzera jaistea da.
 
Arnasa hartu, gorputza nabaritu. Ibili, mugitu. Abestu. Gorputzarekin egin ditzakegun eta egin behar ditugun gauza guztiak dira. Sinetsi edo ez aktibatu behar ditugun eremu horiek.
Eta badakizu zerk gehiagok egiten duen?
 
DOIKUNTZA KIROPRAKTIKOA. Horixe. Batzuetan blokeoa fisikoa da eta beste batzuetan emozionala. Edonola ere, zure gorputzarekin konektatuago egoteak hurrengo fasera pasatzen lagunduko dizu.
 
Sentitzen duzuna eta zergatia aztertu ahal izatea. Garrantzitsua da, baita ere, baina lehen hizkuntza hori erabiltzen ikasi gabe, oso zaila da. Gauzak blokeatzen ditugu eta luzera, askoz okerragoa da.
 
BALIOKO DIZULA ESPERO DUGU
 
Eta gehienak bezalakoa bazara, urte batzuk BLOKEATUTA dituzu, beraz, nahi duzunean hasi eta jarraituko dugu.

 


Comentarios