Cuidado con el positivismo irrealista: compasión
Mantener una actitud positiva puede traer grandes beneficios a la salud, mejorar el ánimo e incluso ayudar a superar dificultades. Sin embargo, es importante distinguir entre un optimismo realista y el positivismo irrealista, ese que nos empuja a ignorar emociones reales o a fingir que todo está siempre bien, incluso cuando no lo está. No reconocer lo que sentimos puede bloquear nuestro proceso de mejora y alejarnos de lo que de verdad necesitamos.
En consulta vemos muchas veces la presión, consciente o no, de tener que mostrar siempre una cara alegre. Algunas personas piensan que admitir el malestar es una debilidad, y no se dan permiso para estar mal, estar tristes o tener miedo. Pero la salud integral implica aceptar todas las emociones, también las más incómodas. Las emociones difíciles cumplen una función, nos muestran algo interno que necesita ser atendido o entendido.
La clave para evitar quedarnos atrapados en ese positivismo forzado es practicar la compasión hacia nosotros mismos. Ser compasivos significa darnos permiso para sentir, para reconocer situaciones difíciles y para acompañarnos con paciencia, sin juzgarnos por cómo estamos. Desde ahí, poco a poco, se puede llegar a una positividad más auténtica y profunda, porque nace de la aceptación y el cuidado, no de la negación ni la autoexigencia.
Este verano, te invito a que te trates con amabilidad, a que no te exijas estar siempre bien. Reconoce cómo te encuentras en cada momento, acepta si necesitas descansar o pedir ayuda, y siéntete libre para sentir todas tus emociones. Al permitirte esto, te acercas a una forma de bienestar más sostenible y realista, que no depende de forzar nada, sino de cuidarte de verdad.
“No puedes detener las olas, pero puedes aprender a surfearlas.” – Jon Kabat-Zinn
Kontuz positibismo irrealistarekin: errukia
Jarrera positiboa izateak onura handiak ekar diezazkioke osasunari, animoa hobetu dezake eta zailtasunak gainditzen lagundu dezake. Hala ere, garrantzitsua da bereiztea baikortasun errealista eta positibismo irrealista, benetako emozioak alde batera uztera edo dena beti ondo dagoela itxurak egitera bultzatzen gaituena, baita ondo ez dagoenean ere. Sentitzen duguna ez aitortzeak gure hobekuntza prozesua blokeatu dezake eta benetan behar dugunetik urrundu.
Kontsultan askotan ikusten dugu beti aurpegi alaia erakutsi behar izatearen presioa, kontziente izan ala ez. Pertsona batzuek uste dute ondoeza onartzea ahultasun bat dela, eta ez dute baimenik ematen gaizki egoteko, triste egoteko edo beldur izateko. Baina osasun integralak emozio guztiak onartzea dakar, baita deserosoenak ere. Emozio zailek funtzio bat betetzen dute, artatua edo ulertua izan behar duen barneko zerbait erakusten digute.
Positibismo behartu horretan harrapatuta ez geratzeko gakoa geure buruarekiko errukia praktikatzea da. Errukiorra izateak esan nahi du baimena ematea sentitzeko, egoera zailak aitortzeko eta pazientziaz laguntzeko, gauden moduagatik epaitu gabe. Hortik, pixkanaka, positibotasun benetakoago eta sakonago batera irits daiteke, onarpenetik eta zaintzatik sortzen delako, ez ukaziotik eta autoexijentziatik.
Uda honetan, adeitasunez tratatzera gonbidatzen zaitut, beti ondo egotera ez behartzera. Ezagutu nola zauden une bakoitzean, onartu atseden hartu edo laguntza eskatu behar duzun, eta sentitu aske zure emozio guztiak sentitzeko. Hori ahalbidetzean, ongizate modu jasangarriago eta errealistago batera hurbiltzen zara, eta hori ez dago ezer behartzearen mende, benetan zaintzearen mende baizik.
“Ezin dituzu olatuak gelditu, baina surf egiten ikas dezakezu. ”– Jon Kabat-Zinn
Comentarios
Publicar un comentario